Bu makale yerel Mardin konutlarýnýn iklimsel özelliklerini deðerlendirmekte ve enerji etkinliðini belirleyen parametrelerin analizini içermektedir. Yapýlan parametrik analizlerde topoðrafya, yerleþme yoðunluðu, bina kabuðunun optik ve termofiziksel özellikleri deðerlendirilmiþtir. Var olan yerleþme içerisinden yerel konut dokusunu temsil eden bir ev seçilmiþ ve çevresindeki yapýlar ve topoðrafya ile birlikte modellenmiþtir. Her bir parametrenin analizi için farklý modeller oluþturulmuþ, bir yýllýk bir periyotta simülasyon yapýlarak her model için aylýk ýsýtma ve soðutma enerji yükleri hesaplanmýþtýr. Sonuçlar her parametrenin enerji etkinliðe katkýsý açýsýndan önemini göstermektedir. Temel durum olarak belirlenen var olan yerleþme dokusu toplamda minimum enerji yükünü saðlayarak optimum sonuçlarý vermiþtir. Fakat ýsýtma ve soðutma yükleri ayrý ayrý deðerlendirildiðinde farklý sonuçlar elde edilmiþtir. Bina kabuðunun özellikleri, bilhassa termal kütle kullanýmýnýn enerji yüklerini diðer parametrelerden çok daha fazla etkilediði belirlenmiþtir. (%39.77’ye kadar) Yerleþme ölçeðindeki parametreler olan topoðrafya ve yerleþme yoðunluðu ise ýsýtma ve soðutma yüklerini birbirine zýt þekilde etkileyerek var olan dokuda toplamda en az enerji yükünün saðlanmasýna katký saðlamaktadýr. Saydamlýk oranýnýn %4.88’den %10’a çýkartýlmasý ise yýllýk toplam enerji yükünü %2.05 arttýrmýþtýr.

This paper presents the bioclimatic characteristics of vernacular houses in Mardin City and a quantitative evaluation of parameters affecting energy efficiency. For the evaluation; the parameters of site, settlement density, optical and thermo-physical properties of the building envelope are covered. An existing house representing vernacular Mardin housing is selected and modelled with the surrounding settlement. The simulation is performed for a typical meteorological year. Five different cases are modelled to evaluate different parameters and simulated to calculate monthly heating and cooling energy demands. The results reveal the significance of each parameter for contributing to energy efficiency. The base case representing the existing settlement has been determined as the optimum case with minimum total energy demands though the results vary when heating and cooling demands are considered separately. Energy demands are strongly affected by thermo-physical characteristics but especially the use of massive materials in the envelope (up to 39.77%). Settlement scale parameters of site and settlement density change balance of heating and cooling demands but in total have limited influence on total energy loads. (1.79% and 1.52%) Increasing window to wall ratio from 4.88% to 10% have increased yearly total energy loads by 2.05%.

Abstract | Full Text PDF

18. yüzyýlýn ilk çeyreðinden itibaren Osmanlý Devlet’inde Avrupa uygarlýðýna karþý bir açýlým baþlamýþ ve bu batýlýlaþma olgusu Tanzimat dönemiyle birlikte devlet ve toplum yapýsýndaki köklü bir modernleþme hareketine dönüþmüþtür. Deðiþimin simgesel görüntüsünü ise Ýstanbul’a kazandýrýlmak istenen batýlý bir baþkent imajý oluþturmaktadýr. Fakat ahþap yapýlardan meydana gelen geleneksel kent dokusunun oluþturduðu çeliþki, kentsel ve mimari yapýda köklü bir deðiþimi gerektirmiþtir. Bu nedenle uygulamaya yönelik ilk adýmlar Tanzimat reformlarý doðrultusunda çaðdaþ devlet ve toplum yapýsýnýn gereksinim duyduðu yönetim, eðitim, saðlýk, ulaþým ve kamu düzenine ait yeni yapý türlerinin, Avrupa mimarlýðýnýn tasarým kalýplarýnýn yaný sýra dönemin modern yapý malzemesi ve yapý üretim teknolojileri kullanýlarak inþa edilmesine karar verilme-siyle atýlmýþtýr. Avrupa endüstrisinin ürettiði fabrikasyon tuðla, çelik putrel ve beton gibi yapý malzemeleri ve bu malzemelerle þekillenen çelik iskelet, ciment-arme, fer-beton (ferro-concrete) ve betonarme iskelet gibi yapým teknolojileri, Osmanlý mimarlýðýnýn 19. yüzyýlýn ilk yýllarýndan sonraki tarihsel geliþim sürecinin þekillenmesine etken olmuþtur. Osmanlý Ýmparatorluðu’nda yeni iþlev ve yapým teknolojisiyle inþa edilmiþ ilk yapýlardan olan Pera Palas Oteli (1895) Levanten mimar Alexander Vallaury tarafýndan tasarlanmýþ, Osmanlý Saraylarý’ndan sonra ilk kez asansörün kullanýldýðý, elektriðin ve sýcak suyun saðlandýðý yapý olmuþtur. Bu makalede Pera bölgesinde inþa edilmiþ ilk modern otel yapýsýnýn mimari özellikleri, dolu tuðla yýðma duvarlar ve çelik iskelet sistemin birlikte kullanýldýðý özgün yapým sistemi incelenecek, yapýnýn tarihi ve kültürel deðerleri irdelencektir.

From the first quarter of the 18th century, a new perspective for European civilization was adopted by the Ottoman Empire and this Westernization concept was transformed into an essential revolutionary movement in governmental and social structure. Therefore, the initials steps of implementing any change were taken with the decision of constructing the buildings with new functions that are required as the necessary structures of modern state and public, according to European architectural design models with modern building materials and construction technologies. Building materials fabricated by European industry, such as brick, steel and concrete, as well as construction technologies like brick arch, steel-frame and concrete were important determinants in the historical evolution of Ottoman architecture after the first quarter of the 19th century. One of the first structures built with the new function and construction technology of Ottoman architecture is Pera Palace Hotel (1895) designed by famous architect of this period, Alexander Vallaury. Apart from the Ottoman palaces, it’s a building that the first electricity is supplied, the first elevator is located and the first hot water is active. In this paper, the architectural characteristics of the first modern hotel structure built in the Pera region, the construction system vertically supported by prefabricated bricks and arched floor with steel beams will be carried out in the frame of the original architectural projects. The significance of the building will be revealed in terms of cultural values of the Ottoman architecture.

Abstract | Full Text PDF

Serbest biçimli mimarî yüzeylerin ekran üzerindeki tasarýmýna yardýmcý olan dijital araçlar, bu yüzeylerin uygulanabilirliði konusundaki sorgulamayý genellikle konunun uzmanlarýna býrakýr. Böyle bir sorgulama mimarî malzeme ve taþýyýcý sistem bilgisinin yanýnda yeterli düzeyde mimarî geometri bilgisi de gerektirmektedir. Bu makalede farklý geometrik özelliklere sahip yüzeylerin tasarým ve üretim sürecini destekleyen bir kýlavuzun ilk örneði sunulmuþtur. Bu kýlavuz mimarî yüzeylerin içkin özelliklerinden birisi olan Gauss eðriliði ile geometrik panelleme yaklaþýmlarýnýn bazýlarý arasýndaki iliþkiyi ortaya koymayý amaçlamaktadýr. Konu ile ilgili kaynak özetinin ardýndan eðrilik ve panelleme kavramlarý mimarî örnekler verilerek sýnýflandýrýlmýþtýr. Mimarî panelleme ile ilgili karþýlaþtýrma kriterlerinin ve yöntemin sunulmasýnýn ardýndan elde edilen sonuçlar tablolar hâlinde sunulmuþtur. Bu tablolar özellikle erken tasarým aþamalarýnda oluþturulan mimarî yüzeylerin farklý panelleme yaklaþýmlarý ile inþa edilmesinin geometrik olarak mümkün olup olmadýðý sorusuna cevap vermektedir. Bunun yanýnda, yüzeylerin inþaatý için üretilmesi gereken panellerin düzlem ve eþit olma olanaðýyla ilgili enformasyon sunmaktadýr. Böylelikle mimarlarýn tasarladýklarý yüzeyin üretim maliyeti ve performansý ile ilgili ön bilgiye sahip olmasý hedeflenmektedir. Henüz baþlangýç aþamasýnda olan bu tür kýlavuzlarýn geliþtirilmesinin mimarlarýn ve mimarlýk öðrencilerinin geometriyi daha bilinçli þekilde kullanmalarýna yardýmcý olacaðý öngörülmektedir. Diðer yandan, bu makaleye ilham veren araþtýrma alanýnda uluslararasý kaynaklara nispetle zayýf bir konumda olan Türkçe yazýna katký yapýlmasý, ilgili matematik terimlerinin Türkçe karþýlýklarýnýn vurgulanmasý ve bu alanda yeni geliþen güncel konu baþlýklarýndan bazýlarýna dikkat çekilmesi hedeflenmektedir.

As the design of free-form architectural surfaces becomes easier, questioning and foreseeing the feasibility of the construction of these surfaces becomes important. Such an inquiry requires sufficient knowledge of architectural geometry besides the knowledge of materials and structural systems. In this article, a preliminary example of a guide which supports the design and production process of building surfaces with different geometric properties is presented. This guide aims to reveal the relationship between Gaussian curvature which is an intrinsic geometric feature of architectural surfaces, and some of the widespread paneling strategies. After the literature review and the description and classification of curvature and paneling concepts via architectural examples, a comparative table has been created. The resulting table facilitates answering the question of whether it is possible geometrically to build architectural surfaces with different paneling strategies, especially at early phases of architectural design. Besides, it contains information about the planarity and the equality of the surface panels. Thus, the preliminary information is presented to the designer about the estimated cost of surface construction and the materials and technologies to be selected. Further development of such guides will help architects and students to use geometry more consciously hence more strongly. On the other hand, it is aimed to make contributions to the Turkish literature of the mentioned research field, to emphasize the Turkish equivalents of the related mathematical terms, and to draw attention to some of the newly developed topics on this field.

Abstract | Full Text PDF

Endüstri yapýlarý günümüz kültürel kullanýmlarý için uygun mekânlar sunmaktadýr ve kültürel amaçlarla kullaným da endüstri yapýlarýnýn yeniden kullanýmýna dair bazý kýsýtlarý fýrsata çevirme potansiyeline sahiptir. Bu düþüncelerden hareketle, kültürün endüstri yapýlarýndaki yeni üretim biçimi haline gelmesi sürecine odaklanan çalýþma, endüstri yapýlarýnýn aðýrlýklý olarak kültürel mekânlar için uyarlanmasýnýn nedenlerini ortaya koymayý amaçlamaktadýr. Öncelikle enformasyon çaðýnýn etkileri ile çaðdaþ kültür mekânlarýnýn yeni biçimleniþ özellikleri ortaya konmuþ, ardýndan endüstri yapýlarý kültür ve uyarlanabilir yeniden kullaným baðlamýnda ele alýnmýþtýr. Kültürel amaçlarla dönüþüm için endüstri yapýlarýnýn sunduðu uygun koþullarýn ve kültürel iþlevlerin sorunlarýn çözümündeki katkýsýnýn, dönüþüm süreci boyunca izlenen yollar incelenerek somutlaþtýrýlmasý hedeflenmiþtir. Bu amaçla, yakýn tarihli bir uygulama olan Buda Fabriek dönüþüm projesi örneði incelenerek hipotezler sýnanmýþtýr.

Industrial buildings offer convenient spaces for current cultural uses, while use for cultural purposes has the potential to convert some constraints into opportunities for the reuse of industrial buýildings. Based on these ideas, the study focuses on the process of culture becoming a new mode of production in industrial buildings and aims to reveal the reasons for the adaptation of industrial buildings into cultural sites. First of all, the new features of contemporary cultural spaces by the effects of the information age have been put forward and then the industrial buildings are being addressed in the context of culture and adaptive reuse. The aim of this study is embodying the appropriate conditions offered by the industrial structures for cultural uses and also contribution of cultural functions in solving reuse problems, by examining the paths followed during the transformation process. For this purpose, a recent application of the Buda Fabriek transformation project was examined and hypotheses were tested.

Abstract | Full Text PDF

Günümüzde þehirlere olan göçün hýzlanmasý ve nüfus artýþýnýn boyutlarý incelendiðinde, 1950 yýlýnda dünya nüfusunun %30’luk kýsmýnýn kentlerde yaþadýðý, 2010 yýlýnda bu oranýn %50’ye yükseldiði, yapýlan araþtýrmalarda 2030 yýlýnda nüfusun %60’ýnýn, 2050 yýlýnda ise %70’inin kentlerde yaþayacaðýnýn tahmin edildiði görülmektedir. Nüfus artýþý, kentleþme oranlarýnýn yükselmesi ve büyük bir hýzla tükenen kaynaklar karþýsýnda geliþen teknolojilerin yardýmýyla kentsel çözümler ortaya konmasý ve her boyutta sürdürülebilir kentler oluþturulmasý, akýllý yaklaþýmlarýn geliþtirilmesini zorunlu hale getirerek, ‘kentlerin akýllanmasý’ fikrini ortaya çýkarmýþtýr. Bu dinamikleri içeren yaklaþým ise ‘Smart City/ Akýllý Þehir’ olarak adlandýrýlmýþtýr. Çalýþmada ‘Akýllý Þehir’ kavramýnýn ortaya çýkýþý, kentsel süreçlere ve farklý amaçlara göre þekillenmesi, kavramýn açýklayýcý unsurlarý olan ‘akýllý ekonomi, akýllý insan, akýllý yönetiþim, akýllý ulaþým, akýllý çevre, akýllý yaþam’ konularýnýn bu süreçleri ne þekilde etkilediði ele alýnarak, kavrama iliþkin belirgin olmayan çizgilerin netleþtirilmesi hedeflenmiþtir. Çevresel ve toplumsal sorunlarýn çözümünde ve sürdürülebilir olmasýnda, akýllý yöntemleri etkin kullanabilecek bir toplum yapýsýnýn önemi vurgulanmýþtýr. Kavram farklý bir bakýþ açýsý ile eleþtirel olarak deðerlendirilerek, bu doðrultuda çýkarýmlar yapýlmýþtýr. Makalenin ana fikrini oluþturan ‘Akýllý Þehir’ kavramýnýn dönüþümü ve farklýlaþmasý sürecine dikkat çekilerek, kavram daha önce ele alýnmamýþ þekliyle irdelenmiþtir. Bu kapsamda ‘Akýllý Þehir’ kavramýna yönelik anlam ve deðer deðiþimine iliþkin eleþtiriler ortaya konulmuþtur. Böylece kavramýn kentsel çok katmanlý süreçler ile bütünleþmesinin önemi ifade edilmiþtir.

When the acceleration of migration in cities and the size of population are examined, it is seen that 30% of the world population lived in cities in 1950 and this ratio has increased to 50% in 2010. According to the researches, it is predicted that 60% of the population in 2030 and 70% of the population in 2050 will live in the cities. In the face of the rise of population, urbanization rates, and the rapidly depleted resources, to introduce urban solutions with the help of developing technologies and to create sustainable cities in every dimension has made the idea of ‘smartness of cities’ by making the development of smart approaches compulsory. The approach that includes these dynamics is called ‘Smart City’. It is discussed the emergence of the concept of ‘Smart City’, the shaping of the concept according to the urban processes and the different purposes, how the explanatory elements of the concept such as ‘smart economy, smart people, smart governance, smart mobility, smart environment, smart living’ affected these processes in this study. Besides, it is aimed to clarify the unclear lines of the concept. The importance of a society that can effectively use smart methods in solving environmental and social problems and sustainability is emphasized in this study. The concept was evaluated critically by a different point of view and conclusions were made in this direction. It has been drawn attention to the process of transformation and differentiation of the concept of ‘Smart City’ which constitutes the main idea of this article, and the concept has been examined in a way as not been discussed before. In this context, criticisms about meaning and value change towards the concept of ‘Smart City’ have been put forward.Thus, the importance of integrating the concept with urban multi-tier processes has been emphasized.

Abstract | Full Text PDF

Mimarisiz yaþayabiliriz, fakat onsuz hatýrlayamayýz. J. Ruskin, 1849
John Ruskin’in yukarýdaki ifadesinde de belirtildiði gibi mimarlýk ve yapýlý çevre hafýzanýn oluþmasýndaki en önemli etkendir. Trajedilerle dolu insanlýk tarihinin belki de en önemli olgusu insanýn varlýðý ve ölümüdür. Ýnsan kaybedilen/i/leri anma ve varlýðýnýn izlerini bu dünyada býrakma aracý olarak anýtlar inþa etmiþtir. Anýt, tarihte yaþanmýþ büyük olaylarý, önemli kiþilerin hatýralarýný sonraki kuþaklara aktarmak için yapýlmýþ olsa da esas olarak insanýn dünyada bir iz býrakma çabasý olarak nitelendirilebilir. Anýtlar, küçük bir mezar taþýndan firavunlarýn büyük ölçekli mezarlarýna, dikili taþlardan, tarihteki önemli kiþilerin kahramanlýk hikayelerinin tasvir edildiði heykellere insanýn varolma, hatýrlanma ve iz býrakma güdüsünü temsil etmesi gibi amaçlarla yapýlagelmiþlerdir. Bu çalýþmanýn amacý, Riegl’in eserinde güçlü bir þekilde vurguladýðý insanýn kendini kurma becerisinin ortaya çýktýðý onyedinci yüzyýldan günümüze klasik “anýt” kavramýnýn geçirdiði transformasyonu irdeleme ve biliþim çaðýndaki örnekler üzerinden “anýt”ýn günümüzdeki durumuna ait tartýþmaya dair bir deðerlendirme yapmaktýr. Ele alýnan örnekler yirmibirinci yüzyýlýn ilk periyoduna ait örneklerdir ve yazarýn deneyimlediði günümüze ait dört örnek, coðrafyadan baðýmsýz ve anakronik olarak ele alýnmýþtýr. Bunlardan birincisi farklý bir arkitektonik dile sahip, topoðrafyayý farklý bir düzlem olarak elen alan ve Hitler iktidarýnda yokedilen insan yýðýnlarýný farklý büyüklükteki beton bloklar metaforu ile temsil ettiði mimar Peter Eisenman’a ait Berlin’deki Holokost Anýtý (2005) dýr. Bir diðeri yine Berlin’de yer alan esnek mekan kurgusu, kamusal alan ve özelleþmiþ alan arasýndaki farklý kullanýma olanak veren yarýþmayla elde edilmiþ (2007-2009), Prof. Andreas Meck ve ekibi tarafýndan tasarlanmýþ Alman Silahlý Kuvvetleri Anýt Mezarý dýr. Üçüncü örnek 11 Eylül terör saldýrýlarýyla yýkýlan Dünya Ticaret Merkezi’nin (ikiz kulelerinin) izlerini kullanarak çöküþü bir metafor olarak kullanan Michael Arad’ýn tasarladýðý, uzun süren bir sürecin sonunda yine yarýþmayla elde edilmiþ 9 /11 anýtýdýr. Dördüncü örnek ise, yapýmý geçtiðimiz aylarda Norveç hükümeti tarafýndan farklý gerekçelerle iptal edilen “Bellek Yarasý” isimli anýt fikridir.

We can live without architecture but we can not remember without it. J.Ruskin, 1849
As John Ruskin mentioned in his works about the monument and memory, architecture and the built environment has a major effect in the memory. The human history which is full of tradegies, the main aspect of life is the human existence and its death. Therefore the individuals created their own monuments and memorials as a tool to spread their traces in earth. Monuments are built to comemorize the important characters of the societies or toe remember the historical events which has an important role in making the history of the society. This article focuses on mainly the transformation of the monuments and memorials since the first monument was erected in the history till today. The meaning of the memory today has been discussed regarding four different monuments/memorials such as Holocasut Memorial in Berlin, The Monument for the German Soldiers in Berlin, 9/11 Memorial in USA and the Johnas Dahlberg’s “Memory Wound” Memorial which has not been realized yet.

Abstract | Full Text PDF

Neolitik döneme dair araþtýrmalar büyük oranda tarým konusu üzerinden yürütülmüþtür. Ancak Neolitik, insan yaþantýsýnýn tüm yönleriyle deðiþtiði önemli bir dönemdir. Bu yüzden, bu dönem mimarlýk gibi farklý disiplinlerce de derinlemesine incelenmelidir. Görece az da olsalar, döneme dair mimari çalýþmalar da yürütülmüþtür. Bunlara ek olarak da bazý Neolitik yapýlar için restitüsyonlar çizilmiþtir. Ancak, restitüsyonlar büyük oranda kiþisel tahminlere dayanmaktadýr ve bu yönleriyle eleþtiriye açýktýr. Göbeklitepe, Türkiye’de açýða çýkarýlmýþ çarpýcý bir Neolitik bölgedir. Buluntu yeri; sadece yapýlarýn ölçeði ile deðil, sunduðu gerçeklerle de akademik çevreleri erken Neolitik’e dair bildiklerini gözden geçirmek durumunda býrakmýþtýr. Zaman içinde Göbeklitepe’ye ilgi arttýkça, daha fazla araþtýrma yürütülmüþ ve farklý restitüsyonlar çizilmiþtir. Ancak restitüsyonlar yine kiþisel niteliktedir ve buluntu yerinde açýða çýkarýlan bilimsel veriler doðrultusunda eleþtirilmelidir. Ayrýca, ayný verilerle örtüþen daha isabetli Göbeklitepe restitüsyonlarý da hazýrlanmalýdýr.

Neolithic studies were mainly about the agriculture. However, the Neolithic was a period where all aspects of human life changed dramatically. Hence, this era must be studied in detail by various disciplines, as well as the architecture. Although small in number, there still are some studies processing the Neolithic architecture. And additionally, there are restitutions drawn for some Neolithic structures. However, the restitutions are heavily based on personal predictions and are open and vulnerable to criticism. Göbeklitepe is a stunning Neolithic findspot from Tukey. Not only by the scale of the structures excavated but also by the facts it offered, this site forced scholars to reconsider what they knew about the early Neolithic. As the much interest increased in time, many studies processed about this site and various restitutions were prepared as well. Once again, these restitutions were personal, and they must be investigated by the facts that scientific studies on the site figured out. And more accurate restitutions for Göbeklitepe must be drawn, matching with same scientific data.

Abstract | Full Text PDF

Ernst A. Egli tarafýndan 1935 yýlýnda Mülkiye Mektebi binasý olarak tasarlanan ve ardýndan Siyasal Bilgiler Okulu ismini alan okul yapýsý, sadece modern üslubu ile deðil öðrencilere saðladýðý modern koþullar ve yetiþtirdiði devletin önemli kademelerinde görev yapacak bireyler ile de Cumhuriyet’in modernleþme hareketinin önemli yapýlarýndan birisi olmuþtur. 1950 sonrasýnda Ankara Üniversitesi’ne baðlanarak Siyasal Bilgiler Fakültesi adýný alan okulun nüfusunun artmasý sonucunda mekanlarýnýn yetersiz gelmesi sebebiyle 1954 senesinde dekanlýk ‘Tadil ve Tevsi Projesi’ kapsamýnda ek yapýlar için talepte bulunmuþtur. Ýnþa edilen kütüphane ve amfi binalarýnýn tasarýmý dönemin modern mimarlýk temsilcilerinden olan mimarlar Enver Tokay, Ayhan Tayman ve Yýlmaz Sanlý tarafýndan gerçekleþtirilmiþtir. Farklý dönemlerin modern örnekleri olarak ana bina ve ek yapýlarýn birlikteliði ve iki farklý dönemin önemli mimarlarýnýn örnekleri olmalarý, bu makale çalýþmasý için çalýþýlmaya deðer bir konu ortaya koymuþtur. Ýþlevin gerektirdiði farklý tasarýmlar, modern anlayýþýn gerektirdiði sade, süssüz ama ince düþünülmüþ detaylarýyla bu ek yapýlar, dönemin hakim anlayýþýný incelemek için de uygun örneklerdir. Emek Ýþ Haný baþta olmak üzere birçok yapý ve mimari yarýþma projelerinde birlikte çalýþmýþ olan mimarlarýn bu projeleri ile ilgili yayýnlanmýþ yazýlý veya görsel bilgi bulunmamaktadýr. Bu makalede, 1955-1967 tarihleri arasýnda tasarlanýp inþa edilmiþ olan Kütüphane ve Amfi binalarýnýn özgün proje çizimleri ve bugünkü durumlarý incelenerek, tarihçeleri, mimari özellikleri ve Mülkiye Mektebi’nin ana yapýsý ile olan iliþkilerinin çalýþýlmasý; yapýlarýn modern mimarlýk mirasýndaki yerinin öne çýkarýlmasý amaçlanmaktadýr.

The school building, designed by Ernst A. Egli in 1935 with the name of Mülkiye Mektebi and took the name of Siyasal Bilgiler Okulu after, is one of the main representatives of modernization efforts of the new Republic with the modern conditions provided to the students and the people graduated from the school to take part in important levels of the State besides its modern architectural language. Due to the increasing population of the School which was placed under Ankara University with the name of Faculty of Political Sciences in 1950, the Dean demanded for additional buildings in the scope of expansion and modification project in 1954. An architectural competition was opened for Library and Amphi and Enver Tokay, Ayhan Tayman and Yýlmaz Sanlý, the important figures of modern movement architecture of the period, won the competition. As the modern examples of different periods, togetherness of main building and additional buildings, and being the works of important architects of two different periods put forth a valuable subject to be studied. With different designs required by the function and simple, unadorned but well-thought-of details, these additional buildings are convenient examples to examine the prevailing understanding and approach of the period at the same time. There is almost no written or visual published information about these buildings of the Enver Tokay and Ayhan Tayman who also worked together in various projects, such as Emek Ýþ haný. In this article, history, architectural features and the relation with Mülkiye of these buildings – Library and Amphi - designed and constructed between 1955-1967 was studied; and in this process, the original drawings and the current situation of the buildings were compared and analyzed together. In the result, it is aimed to put forward the place of these buildings in the field of modern architecture.

Abstract | Full Text PDF

17. yüzyýlda kurulduðu düþünülen Germir Köyü’ndeki tarihi konutlarýn korunmasýna yönelik bazý çalýþmalar yapýlmýþ olmakla beraber, bu evlerin içinde yer alan sabit mobilyalara (þerbetlik, yüklük vd.) iliþkin kapsamlý tespit çalýþmalarý yapýlmamýþtýr. Son yýllarda saray mobilyalarý ile ilgili birçok çalýþma yapýlmýþ ancak sivil mimarlýk ve halk tipi konutlardaki mobilyalara yönelik belge deðeri taþýyan araþtýrmalar yapýlmamýþtýr. Bu eksiklikler göz önüne alýnarak Germir’de 35’e yakýn tarihi evin mobilyalarýnýn ayrýntýlý ölçüleri alýnmýþ, fotoðraflarý çekilerek belgelenmiþtir. Ýçlerinden, Germir’i en iyi temsil ettiði düþünülen Mehmet Pehlivan Evi seçilerek Baþodasý’ndaki sabit mobilyalar makale konusu olarak ele alýnmýþtýr. Osmanlý Devleti’nin Batý etkisinde kaldýðý 19. yüzyýlýn ikinci yarýsýnda yapýldýðý anlaþýlan diðer Germir evleri gibi Pehlivan evinin sabit mobilyalarý da Batý’nýn etkisindedir. Mobilyalarýn süslemeleri, 19. yüzyýlýn ikinci yarýsýnda Osmanlý mimarisinde etkili olan Yeni-Ampir ve Eklektik (derleme) üsluplarýn izlerini taþýr. Hýristiyan aðýrlýklý bir nüfusa sahip olan Germir köyündeki Pehlivan evinin baþodasýndaki mobilyalarýnýn tasarým ve biçimlenmesinde ise Hýristiyan halkýn etkisinden çok Osmanlý tasarým ilkelerinin etkili olduðu görülür. Osmanlý-Türk odasýndaki sabit mobilyalarýn (yüklük, þerbetlik, seki-sedir vd.) Pehlivan evinde de bulunmasý ve Türk odasýndaki düzene uygun þekilde tasarlanarak düzenlenmesi, mübadele (1923) öncesinde Pehlivan evinde yaþamakta olan Hýristiyan (Ortodoks Rum/Karamanlý/Türkofon Rum/Anadolu Türkü ya da Gregoryen Ermeni) ailenin, Müslüman Türklerle ayný gelenekleri paylaþtýklarýný göstermektedir. Ayný sabit mobilyalar ve benzer tasarým özellikleri diðer Germir evlerinde de görülmektedir. Pehlivan evinde baþoda kapýsýnýn yüklükle birlikte tasarlanmasý ve odadaki bütün sabit mobilyalarýn bir bütün olarak ayný üretim süreci içinde ele alýnmasý Türk odasýndaki mobilyalarýn tasarým anlayýþý ve süreciyle birebir örtüþmektedir.

A number of studies has been made concerning the preservation of historical Germir houses. On one hand no work has been made in regard to the built-in furnitures (þerbetlik, cupboard, etc.) of rooms or houses. Recently in respect to palace furnitures many studies have been made; in return there is no basic fieldwork concerning the Ottoman period houses’ built-in furnitures. Detecting the inadequacies of the field, it was decided to study the built-in furnitures of Germir. Among 35 houses, the built-in furnitures of Mehmet Pehlivan House were chosen as the best example and the most representative one. Like most of the existing Ottoman Period houses, the Germir houses are made in the second half of the 19.th. century, their decoration being more under the effect of European styles. The Germir and Pehlivan houses were Christian houses, and the population of Germir was mainly consisting of Christians (Orthodox Greeks/ Karamanians/ Turkofon Greeks/ Anatolian Turks and Gregorian Armenians) before the migration (1923). However, the house and furniture design, with some exceptions, was mainly under the effect of traditional Ottoman planning and design. In the Pehlivan house, the main room’s (baþoda) furnitures were arranged like the furnitures of the Turkish “Baþoda”. The built-in furnitures of the Ottoman/Turkish “Baþoda” comprises of “yüklük (cupboard), þerbetlik, seki-sedir/diwan”, and some other minor wares. In the Pehlivan House the door is handled together with the furnitures of the main room (baþoda), placed on the same partition wall, having the same concept with the Turkish “Baþoda” as cited above.

Abstract | Full Text PDF

Türkiye’de Geç Osmanlý ve Erken Cumhuriyet dönemleri boyunca parçasal müdahale ve modernlik imgeleri arayýþý sonucunda geleneksel kent yapýlarý dönüþtürülmüþtür. 2000’lerden sonra geleneksel kent ile kurulan iliþkinin geldiði yeni noktada ise, geleneksel kentlerin eski bir imge olarak ortaya konulduðu turizm ve mekan tüketimi odaklý yaklaþýmlardan bahsetmek mümkündür. Bu çalýþmada, modernleþme deneyimi, Mardin kentindeki 1915 yýlýnda geniþletilmeye baþlanan ve Erken Cumhuriyet döneminde geniþletilme çalýþmalarý devam eden Mardin Birinci Cadde ve 1938 yýlýnda açýlan Mardin Halkevi Binasý üzerinden örneklenmiþtir. Çalýþmanýn yöntemi, 2008-2015 yýllarý arasýnda yerinde yapýlan gözlemlere dayalý tespitlerdir. Ýlgili literatür, çizim ve görsel belgeler incelenmiþ, yapýlan tespitler fotoðraflar ile görselleþtirilmiþtir. Bu haliyle yaklaþýk 100 yýllýk öyküleri betimleyip irdeleyen çalýþma, giderek yaygýnlýk kazanan “özel mekan ve bina tarihleri” literatürüne de bir katký olarak görülmelidir. Çalýþma sonucunda Mardin Birinci Cadde ve Halkevi üzerinden Mardin kentinin modernlik deneyiminin anlaþýlmasý beklenmektedir. Birinci Cadde baþlangýçta yeni ulaþým aracý olan otomobillerin geçiþi için geniþletilmiþ, 2013 ve 2014 yýllarýnda ise yayalaþtýrma ve cephe saðlýklaþtýrma çalýþmalarý yürütülmüþtür. Birinci Cadde üzerinde yer alan Halkevi 1938 yýlýnda betonarme yapým sisteminde, sývalý bir kültürel kurum yapýsý olarak betonarmenin kente ilk giriþini temsil etmekte iken, 2011 yýlýnda sývasý sökülerek, cephesi derin derzli taþ duvar görüntüsüne büründürülmüþ ve butik otele dönüþtürülmüþtür. Böylelikle 20. yüzyýl baþlarýnýn modernist ve ulusal idealleri doðrultusunda þekillenen iki mekan, 21. yüzyýlýn turizm ve tüketim odaklý kullanýmýna dönüþmüþtür.

Throughout the Late Ottoman and the Early Republican periods in Turkey, traditional urban fabrics have been transformed as a result of many fragmentary interventions. By the 2000s, the relationship between urban design and traditional urban fabric attained a new level, where the new focus of intervention was the tourist industry in which the image of traditional town was polished in conformity with spatial consumption. The modernization process is exemplified by two interventions in Mardin city: the First Avenue (1915-2013) and the People’s House (1938-2011). The method of the study is based on the information obtained through on-site observations made between 2008 and 2015. Related literature, drawings and visual documents were examined. As the study depicts the stories of the last 100 years’, it is expected to be seen as a contribution to the literature of prevailing “history of the private space and buildings”. In the conclusion of the study, the modernization efforts in Mardin have been evaluated through the examples of the First Avenue and People’s House. Initially, the Avenue was expanded to allow steady flow of traffic that got increased due to automobiles appearing as a new means of transportation, and later in 2013 and 2014 it was transformed into a pedestrian area in parallel to the rehabilitation of the building facades. The People’s House with its reinforced concrete structure and plastered facade was the first example of a cultural institution in 1938 representing the introduction of reinforced concrete structure. In 2011, plasters were removed and its facades were converted to a stone bond, and the building was transformed to a boutique hotel. Thus, the two spaces that were reflecting the modernist and nationalist ideals in the beginning of the 20th century, went through a transformation reflecting the 21th century’s trends of tourism and consumption focused trends.

Abstract | Full Text PDF

Küresel ekonomik iliþkiler içinde üretim ve hizmet fonksiyonlarýnýn desantralizasyonu kentsel mekânla birlikte konut yer seçimi dinamiklerini de deðiþtirmektedir. Tek merkezli bir kentte ev-iþ yolculuðu ve konut fiyatý ile belirlenen yer seçimi tercihi, desantralizasyon sonucu oluþan çok merkezli bir (metropoliten) kentte karmaþýk bir karar mekanizmasý sonucunda belirlenmektedir. Bu süreçte hanehalkýný oluþturan bireylerin tercihleri, iþyerlerinin konumu, sosyal-kültürel donatýlar ve eriþilebilirlik gibi pek çok konu etkili olmaktadýr. Özellikle bilim-teknoloji çalýþanlarý, mühendis, mimar, tasarýmcý, eðitimci gibi yaratýcý sýnýf içinde yer alan nitelikli iþgücünün çalýþma alanlarýnýn zaman içinde çeper bölgelere kaymasý, merkezde yaþamasý beklenen bu kesimin konut alaný yer seçimi tercihlerinin incelenmesini gündeme getirmektedir. Bu amaçla çalýþmada Ýstanbul Metropoliten Alanýnýn çeperinde çalýþan nitelikli iþgücünün konut yer seçimi dinamikleri incelenmektedir. Çalýþma alaný olan Gebze, Ýstanbul’dan sanayinin desantralizasyonu sürecinde endüstriyel firmalar için çekici bir lokasyon olmuþ ve Ýstanbul’un hinterlandýnda önemli bir endüstriyel yerleþim haline gelmiþtir. Bugün Gebze’de nitelikli iþgücünün yoðun bir þekilde çalýþmayý tercih ettiði kamu ve özel Ar-Ge merkezleri, yüksek teknoloji yoðun üretim alanlarý ve bir üniversite bulunmaktadýr. Ýstanbul’a mekânsal yakýnlýk ve ulaþým iliþkileri nedeniyle Gebze’de çalýþanlar, konut alaný olarak, Gebze’yi ve Kocaeli’nin diðer ilçelerini olduðu gibi Ýstanbul’un ilçelerini de seçebilmektedirler. Bu baðlamda çalýþma, Gebze’de çalýþanlara odaklanmakta ve konut alaný yer seçimlerini ve ikamet ettikleri konut alanlarýndan memnuniyetlerini incelemektedir. Bu dinamikleri anlayabilmek için yarý yapýlandýrýlmýþ görüþme formu kullanýlarak çalýþanlara bir anket uygulanmýþtýr. Anketin bulgularý, iþgücü niteliði, konut alanýndan memnuniyet ve konutun bulunduðu bölge açýsýndan anlamlý farklýlýklar olduðunu göstermektedir.

Decentralization of production and services in a global economy changes the dynamics of urban space as well as housing location choices of households. While the choice of housing is shaped by the house prices and travel behavior of households in a mono-centered city, it is determined by a complex decision mechanism in a poly-centered (metropolitan) city which is shaped by the decentralization of industries. Preferences of individuals, location of job(s), amenities, social and cultural facilities and accessibility options are the main components of this complex process of housing location. The shift of the working areas of the qualified workforce within the creative class (such as science-technology workers, engineers, architects, designers, educators) from urban center to the periphery over time, raises the examination of the housing location choices of creatives. For this purpose, the dynamics of housing location selection of the qualified workforce working in the periphery of the Istanbul Metropolitan Area are examined in this study. Gebze as a huge warehouse for the jobs and employees has been an attractive location for industrial companies in the process of decentralization of industry from Istanbul and has become an important industrial settlement in the hinterland of Istanbul. Creative jobs such as public and private R & D centers, technology intensive production zones and a university where the qualified workforce chooses to work intensively are established in Gebze. Due to the spatial proximity and transportation possibilities to Istanbul which are getting stronger by the regional transportation projects, employees in Gebze have a wide range of housing possibilities. They can choose the districts of Gebze and other districts of Kocaeli as well as the districts of Istanbul. In this context, the study focuses on the employees in Gebze and examines their residential location choices and residential satisfaction. In order to understand these dynamics, a questionnaire was applied to the employees working in Gebze by using semi-structured interview form. The findings of the questionnaire show that there are significant differences in terms of labor force quality and satisfaction between employees living in different housing areas.

Abstract | Full Text PDF

Yer isimleri, bellek ve kimlik için önemli ögelerden biridir ve sosyal bilimlerin tarih, antropoloji, beþeri coðrafya, dilbilim gibi birçok alanýnýn ilgi konusu olmuþtur. Çalýþmalar, yer isimlerinin yerin geçmiþi ve kültürü ile organik baðlar kurduðunu, coðrafyanýn ve yerel tarihin yer isimlerinin ortaya çýkmasýnda önemli olduðunu göstermektedir. 1980lerde sosyal bilimlerde yaþanan kültürel sapma yer isimleri hakkýnda yapýlan çalýþmalarý da etkilemiþ, özellikle kentsel toponimi ile ilgili eleþtirel bir bakýþ oluþmuþtur. Eleþtirel kentsel toponimi çalýþmalarý ilk olarak yer isimlerinin politik güç kazanma aracý olarak kullanýlmasý üzerinde durmuþtur. Küresel ekonomik düzende yaþanan deðiþimler ve bu deðiþimlerin kente yansýmalarý eleþtirel kentsel toponimi çalýþmalarýný, kentsel isimlerin ekonomik anlamý üzerinde de düþünmeye itmiþtir. Kentin fiziksel mekanýnýn yaný sýra isimleri de alýnýp satýlabilir metalar haline gelmiþ, kentsel isimler prestijli kentsel mekanlar yaratma da mekansal düzenlemeler kadar önemli bir aaç olmuþtur. Bu makale, Ýstanbul’un en tartýþmalý dönüþüm projelerinden biri olan Fikirtepe dönüþüm projesini kentsel toponimi açýsýndan ele almaktadýr. Büyük ölçekli konut projeleriyle birlikte Fikirtepe, daha üst gelir grubuna hitap eden bir bölgeye döünüþtürülmektedir. Makale prestijli bir mekan yaratýlýrken kentsel isimlerin bir pazarlama aracý olarak kullanýlmasýný hem konut projelerinin hem de ilan edilen cadde ve sokak isimlerinin üzerinden tartýþmaktadýr.

Place names are important for memory and identity and were researched by many kind of social sciences as history, anthropology, human geography, linguistic. Researches revealed that place names build organic relations with history and culture of the place. 1980s the cultural turn effected researches of place names too, and a critical approach has shown up specially in urban toponymy. First, the critical urban toponymy researches focused on how the urban names were used as a tool to gain political power. In time, considering changes on global economy and its reflections on cities, critical urban toponymy started to think on urban names as economic tools too. Not only the physical space but also urban names became a commodity which can be bought or sale. And also urban names are used to create prestigious urban spaces. This paper aims to discuss how the urban names can be used to transform a urban space into a prestigious place by Fikirtepe example.

Abstract | Full Text PDF

Kentsel korumada kullanýcýlarýn yaþadýklarý mekan ile kendilerini baðdaþtýrmalarý bu mekan ile aralarýnda bir bað kurmalarý oldukça önemlidir. Bir baþka ifade ile birey kendisini yaþadýðý yere ait hissetmelidir. Aidiyetin kurulacaðý mekanýn özgün bir kimliðinin olmasý ise bu iki yönlü iliþkinin daha güçlü olmasýný saðlamaktadýr. Bireyin mekanda yaþama süresindeki artýþýn bu iliþkiler bütününe pozitif bit katkýsý olduðu öngörülmektedir. Bu nedenle çalýþma yaþam süresi, aidiyet, kentsel kimlik ve kentsel koruma sürecinin etkileþimi üzerine kurgulanmýþtýr. Bu çalýþmada öncelikle kullanýcýlarýn aidiyet, kentsel kimlik ve kentsel koruma algýsý araþtýrýlmýþ, daha sonra yaþam süresinin ayrý ayrý aidiyet, kentsel kimlik ve kentsel koruma sürecine katkýsý incelenmiþ; aidiyet, kentsel kimlik ve kentsel koruma kavramlarýnýn birbirlerini nasýl etkilediði istatistiksel yöntemlerle ortaya konmaya çalýþýlmýþtýr.

In urban conservation, it is essential for users to relate themselves to the place they live in and to establish a connection with that space. In other words, individual should have sense of belonging towards the living space. Having unique identity of the place where identity is to be established makes this bilateral relationship stronger. It is foreseen that the increase in the living time of the individual in a specific place has a positive contribution to these relations. For this reason, the research is based on the interaction of living time, sense of belonging, urban identity and urban conservation. The perception of the sense of belonging, urban identity and urban conservation are examined initially and then the contribution of living time to sense of belonging, urban identity and urban protection process are separately investigated. By using statistical methods have been tried to show how the concepts of sense of belonging, urban identity and urban conservation affect each other.

Abstract | Full Text PDF