Kentsel dönüþüm en çok gecekondu alanlarýnda gerçekleþmektedir. Bu süreçten en çok etkilenen grup ise gecekondululardýr. Kentsel dönüþüm projeleri, mahallenin sosyal dokusunda deðiþime sebep olmasýndan dolayý pek çok sorunu beraberinde getirmektedir. Bu makalenin amacý, Ýstanbul’da bir dönüþüm alaný olan Sarýgöl’deki süreçte ortaya çýkan sorunlarý aidiyet kaybý, yerinden edilme ve sosyal dýþlanma kavramlarý baðlamýnda ele almaktýr. Bir çok çalýþmaya göre sosyal dýþlanma, aidiyet duygusu kaybý ve yerinden edilme süreçleri ile beraber geliþmektedir. Kentsel dönüþüm süreciyle birlikte farklý sosyo-kültürel ve ekonomik sýnýflardan kiþiler sosyal entegrasyon saðlanamadan bir arada yaþamak durumunda kalmaktadýr. Alan çalýþmasý için seçilmiþ olan Sarýgöl, 1950’lerde yapýlaþmanýn baþladýðý bir gecekondu yerleþimidir ve günümüzde de Sarýgöl’de kentsel dönüþüm tüm hýzýyla devam etmektedir. Alan araþtýrmasýnda derinlemesine görüþmeler yapýlarak, deðiþen sosyal dinamiklerin analizi mahallelinin bu üç kavram için ifadeleri doðrultusunda gerçekleþtirilmiþtir. Kentsel dönüþüm sürecinin toplumdaki olumsuz etkilerinin azaltýlabilmesi için mahallenin sadece fiziksel deðil sosyal dokusu için de yenilikçi çözüm önerileri sunulmalýdýr. Yeni gelenlerin mahalleye aidiyet duymalarýný, kalanlarýn ise sosyo-kültürel ve ekonomik farklýlýklarý aþmasýný saðlayacak sosyal baðlarýn kurulmasý ile sosyal ve ekonomik entegrasyon saðlanmalýdýr.

Urban redevelopment primarily occurs in shantytowns and the squatters are the most affected by it. The redevelopment projects can potentially lead to countless problems within the neighborhood due to the spill-over effect it has on the social fabric of a community. The main objective of this article is to analyze one of the redevelopment site, Sarigol, in Istanbul and three of those problems caused by the urban redevelopment: loss of social belonging, displacement and social exclusion. According to numerous studies, the fundamental cause of social exclusion, regarded as loss of the sense of belonging and physical displacement, is that prior to urban redevelopment, the members of various socio-cultural and economic social classes were living together without any social integration. The town of Sarigol, which was chosen for fieldwork, was established as a shantytown in the 1950’s and today, urban transformation continues there at full speed. In this research, in-depth interviews have been conducted in Sarigol and the effects of a changing social dynamic were analyzed with regard to residents’ responses on urban redevelopment within the context of those concepts. To absorb the negative effects of the process, innovative changes have to be presented both for physical and social fabric of the neighborhood. In order to provide the social and economic integration, social bonds which allow new comers to gain their sense of belonging and enable stabiles to overcome their socio-cultural and economic differences have to be built.

Abstract | Full Text PDF

Mekân, zaman kullanýmýnýn niteliksel anlamdaki önemli belirleyicilerinden kabul edilir. Bu çalýþmada, zaman ve mekân arasýndaki karmaþýk iliþkinin, Ankara’daki kentli gençlerle yapýlan bir araþtýrma yoluyla incelenmesi hedeflenmiþtir. Bunun yaný sýra, bu çalýþma, zaman ve mekân boyutlarýnýn kentli gençlerin medeni olmayan davranýþlarý algýlama ve deneyimlemeleri üzerindeki etkisinin de altýný çizmeyi hedefler. Medeni olmayan davranýþlar gençlerin sokaktaki algýlarý ve deneyimleri üzerinden incelenmiþtir. Yaklaþýk 40 yýldýr yaya bölgesi olan Sakarya Caddesi, çalýþma sahasý olarak belirlenmiþtir. Araþtýrma, gözlem ve 82 kentli gençle yapýlan yüz yüze görüþmelerin verilerinden faydalanmýþtýr. Zaman/mekân etkileþiminin medeni olmayan davranýþlar üzerindeki etkisi günün farklý saatleri ve mevsimsel farklýlýklar çerçevesinde incelenmiþtir. Ýstatiksel analizlerle desteklenen niteliksel deðerlendirme sonucu, sokaðýn fiziksel ve sosyal çevresinin ve gençlerin bu çevrelerle olan iliþkilerinin, gençlerin sokak kullaným ve zaman kullaným davranýþlarýyla, medeni olmayan davranýþlarý algý ve deneyimleri üzerinde etkili olduðunu göstermiþtir. Gençler tarafýndan, Sakarya Caddesi’nin, akþam ve gece saatlerinde rahatsýz edici insan gruplarýnýn varlýðý sebebiyle daha tehlikeli, korkutucu, tekinsiz ve uzak durulmasý gereken bir mekân olduðu belirtilmiþtir. Ayrýca, bu tespitin gençlerin cinsiyetine göre farklýlaþtýðý da gözlemlenmiþtir.

Space can be considered as one of the important qualitative determinants of time-use. In this study, it is aimed to deal with the complex interactions between space and time-use through a survey on the urban youth in Ankara. This study also aims to underline the impact of space and time dimensions on the way that urban youth perceive and experience incivilities. The issue of (in)civility was analyzed with the help of experiences and perceptions of young people on a street. Sakarya Street, which has been a pedestrian area for 40 years, was selected as the case of this research. The field survey combined observations and interviews with a sample of 82 young people. The role of time/space interaction on uncivil behaviors was analyzed considering variations of daily and seasonal use of time. The qualitative evaluation, which was supported by statistical analyses, indicated that the physical and social environments of the street context and young people’s relationships with that context are influential on their patterns of street use and time use behaviors as well as perception and experience of incivility. It was found that Sakarya was attributed as more dangerous, terrifying, unsafe and avoidable place during evenings and nights due to its deserted appearance, reduced visibility and presence of unconforming groups of individuals. Furthermore, gender differences among urban youth seemed to be influential on attributing evening and nights as more dangerous and avoidable time periods.

Abstract | Full Text PDF

Mimari tasarýmda daha önceden gerçekleþtirilmiþ emsallerin bilgisinden yararlanarak yeni bir tasarým oluþturmak, dolayýsýyla yeni bir bilgi kaynaðý oluþturmak, basit bir kopyalama olarak adlandýrýlamaz. Bu süreç mimesis kavramý baðlamýnda olaðan ve yaratýcý bir taklit olgusudur. Taklit edilen bilgi duraðan bir son ürün deðil; aktarýlan, hareket halinde olan, yenilenen ve içinde bulunduðu paradigmaya göre tekrar tekrar biçimlenebilen bir durumdadýr. Bu sebeple emsal bilgisi ve taklidinin inceleneceði bir araþtýrmada bilgi veya emsalin salt kendisine yönelmek yerine, bunlarla birlikte bilgisinin dönüþüm süreçleri ve ortamlarýný da göz önünde bulundurmak gerekir. Mimari emsale içkin olan çok boyutlu ve iliþkili bilgi katmanlarý, enformasyonun edinildiði ortamýn nitelikleriyle iliþkili olarak taklit edilebildiðinden, evrimsel epistemoloji yaklaþýmýna da temellendirilen memetik kuramý yaklaþýmlarý; mimarlýkta emsal bilgisi incelemelerinde açýlým saðlayabilecektir. Tasarýmda mem kavramý ve emsal bilgisinin bilgi ortamlarýyla iliþkisinin temel konu olduðu bu metinde, mimari emsal bilgisinin incelenmesi için iki katmanlý bir çalýþma yapýlmýþtýr. Tasarýmda emsal bilgisi, tasarýmda mem kavramý ve tasarým hikayeleri yaklaþýmý incelenmiþ, mimarlýk ürünlerinin yayýnlandýðý dijital ortamlardan bir seçki yapýlmýþ ve enformasyonun aktarýlýþ biçimleri ile ortamlardaki bilginin niteliði incelenmiþtir. Daha sonra, mimari ürünün emsal kavramý baðlamýnda sahip olabileceði bilgi katmanlarý tanýmlanarak oluþan örüntü “Mem Örüntüleri” olarak tarif edilmiþtir. Son olarak, “Mimari Emsal Hikayesi” olarak adlandýrýlan bu örüntünün, her seferinde yeniden oluþan bir hikaye kurgusu yapýsýyla kavramsallaþtýrma ve zihinsel temsilde bir imge oluþturduðuna dair bir deðerlendirme yapýlmaktadýr.

Designing with the help of precedents’ knowledge and constituting a new knowledge cannot be defined as a mere copy in architecture. This process is natural and creative imitation matter of fact in terms of mimesis notion. The imitated knowledge is not a final product; it is in a situation that is transferred, in motion, it is regenerated and it forms recurrently according to the paradigm that it is in. Therefore, a research, which considers precedent knowledge and its imitation, should consider also the transforming processes of the knowledge and its media, rather merely focusing on precedent or knowledge. Memetics theories, which are also grounded on evolutionary epistemology approaches, can provide expansions in precedent knowledge research in architecture, because the multi-dimensional and related knowledge layers that are implicit in architectural precedent can be imitated associated with the features of the media that the information is gained. In this article, there is an approach on the relation of precedent’s information media with meme notion and precedent knowledge. Accordingly, two-layered research is done in order to look through the architectural precedent knowledge. First, meme notion in design and design studies approaches are discussed in order to establish architectural precedent knowledge layers. Afterwards, with a sampling from the digital media that present architectural products, the information’s transferring type and the feature of the knowledge in the media is analysed. Consequently, the knowledge-layers that an architectural product can have in terms of precedent are defined. The patterns that are established by the knowledge-layers are defined as “Meme Patterns” and called as “Architectural Precedent Story”. Finally there is an evaluation, which considers that the story re-established everytime makes a conceptualization and creates an imagination in mental representation.

Abstract | Full Text PDF

Teke Yarýmadasý’nda, Fethiye’den Kaþ’a kadar olan kýyýdaki tek korunaklý koyda yer alan Kalkan, tarih boyunca Akdaðlar’ýn batýsýndaki verimli Eþen Ovasý ve doðusundaki yüksek yaylalarýn denizle baðlantýsýný saðlamýþtýr. Koydaki su kaynaðý ve ticari potansiyelin daha eski zamanlarda da kullanýldýðý bilinmekle birlikte, yerleþimin muhtemelen 19. yüzyýlýn baþýnda geliþerek, ikinci yarýsýnda canlý bir liman kasabasýna evrildiði, bu dönemde Likya yerleþimlerini ziyaret eden batýlý gezginlerin notlarýndan anlaþýlmaktadýr. 1924’teki nüfus mübadelesine kadar Rum aðýrlýklý bir Osmanlý nahiyesi olan Kalkan’da, ticaret ve canlýlýk, Türk nüfusun kontrolüne geçtikten sonra da, 20. yüzyýlýn ortalarýna kadar sürmüþtür. Tarým, hayvancýlýk ve orman ürünleri, eski adýyla ‘Kalamaki’ iskelesinden Meis ve Rodos gibi baðlantýlarla Akdeniz’in çeþitli limanlarýna gönderilirken, sanayi ürünleri de iç bölgelere daðýtýlmaktadýr. Kalamaki’de, bu ticaret baðlantýlarýnýn saðladýðý sürekli kültür alýþveriþi sonucunda, bazý adalar baþta olmak üzere çevre yerleþimlerde görülen mimari niteliklerle, yerel parametrelerin birlikte þekillendirdiði özgün bir mimari doku oluþmuþtur. Geleneksel dokuda, birkaç bitiþik yapýdan oluþan yapý adalarý, manzara ve esintiyi kesmeyecek þekilde konumlanýrken, aralarýnda kalan açýk alanlar da sokaklarý oluþturmaktadýr. Küçük ölçekli yapýlarda parsel sýnýrý yapý sýnýrýyla örtüþürken, büyük örneklerde bahçe ve avlu gibi açýk alanlar da kullanýlmaktadýr. Çoðunlukla eðime dik yerleþen, 2 katlý basit dikdörtgen prizma formlu yapý kütleleri, birbirini engellemeden denizle baký iliþkisi kurabilecek þekilde kurgulanýrken, açýk mekanlar sýcaktan korunacak biçimde konumlanmýþtýr. Tipik ön cephede dar ve uzun açýklýklar ve üst katta ortada bir balkon yer almakta, cephe üçgen bir alýnlýkla tamamlanmaktadýr. 1980’lerden itibaren bir turizm kasabasýna dönüþen Kalkan’da, 2000’lerde yoðunlaþan plansýz ve kontrolsüz büyüme geleneksel dokunun özgün niteliklerini tehdit etmektedir. Bu konudaki yaklaþýmlarýn tartýþýlmasý için bütüncül bir taban oluþturmayý da amaçlayan bu makale; saha çalýþmasý ve kaynaklara dayanarak, yerleþimdeki geleneksel dokunun özgün mimari ve kentsel niteliklerini, onlarý þekillendiren tarihsel, coðrafi ve sosyal etkenler ýþýðýnda incelemektedir. Makalenin son bölümünde, dokunun özgün nitelikleri ve müdahaleler deðerlendirilmekte ve dokunun korunmasý konusunda uluslararasý tüzüklere dayalý öneriler ortaya konmaktadýr.

As the only sheltered bay between Fethiye and Kaþ, Kalkan have connected fertile Eþen Plain and high plateaus on both sides of Akdaðlar, with the abroad locations. Although the water supply and the commercial potential of the coast had been utilized throughout the history, the settlement sprouts at the beginning of the 19th century and evolves into a lively port town in the second half. To use the old name, `Kalamaki`, was an Ottoman ‘nahiye’ with Greek majority until the population exchange in 1924, and the liveliness had lasted until 1950s. The port had functioned for the transfer of agriculture and forest products to various Mediterranean ports, as well as distribution of imported industrial products throughout the hinterland. These trade connections had brought a continous cultural exchange, which is also eminent in the local fabric and architectural features, as a function of various cultures and local factors. Building islands are usually composed of a few adjacent blocks in order to avoid hindering the view and the breeze, while the space in-between operates as street. In general, buildings are simple rectangular stone blocks of 2 stories nestled on the slope. Whilst plot borders correspond to the building borders in small examples, larger buidings utilize other types of open spaces such as garden and courtyard. Although, the town is under conservation and still possess a level of authenticity, Kalkan turned into a tourism town in 1980s, and particularly around 2000 intensification of uncontrolled growth have begun to threaten the overall integrity of the settlement. This article aims to present the architectural and urban qualities of the traditional fabric regarding historical, geographical and social factors shaping it. In the final part, author discusses the authenticity of the architectural and urban features of the fabric followed with some proposals.

Abstract | Full Text PDF

Günümüzde herhangi bir fikri ürün, dijital ortamda üretilebilmekte ve yeniden üretilip, çoðaltýlabilmektedir. Dijital yeniden üretim teknolojilerinin geliþimine paralel kopya olgusu yeniden þekillenmekte ve farklý baðlamlarda tartýþma konusu olmaktadýr. Dijital kopya ile yaþanan ilk kýrýlma, özgün ile kopya olan ayrýmýnýn fiziksel olarak yitirilmesidir. En basit anlamda dijital kopya, sanal ortamda oluþturulan ve teoride sonsuz sayýda çoðaltýlabilme olanaðýna sahip dijital dosyadýr. Bu dosyalarýn her biri özdeþtir, yani çoðaltýlan dijital dosyalar arasýnda öncül – ardýl iliþkisi kurmak olanaksýzdýr. Mekanik üretimin týpkýbasýmýndan farklýlaþan bu durum, ayný kalýptan üretilen sayýsýz kopya önermesi deðil, kalýbý olmayan sayýsýz özdeþ kopya önermesidir. Bu baðlamda, üretilen dijital kopya, her kullanýcý tarafýndan yeniden iþlenebilmekte ve kesintisiz devam edebilen tasarým-üretim süreci ile fiziksel dünyada inþa edilebilmektedir. Bu noktada mimarlýkta bir potansiyel olarak redux olgusundan bahsetmek mümkündür. Çalýþma kapsamýnda redux olgusu, zanaat üretimi ile benzerlikler gösteren dijital tabanlý güncel yeniden üretim ve inþa süreçleri üzerinden ele alýnmakta ve Fashion Architectural Taste (FAT) grubunun Villa Rotunda Redux projesi (2012) bu baðlamda irdelenmektedir. Villa Rotunda Redux enstalasyonu, 13. Venedik Mimarlýk Bienali’nde yer alan, “The Museum of Copying/Kopyalama Müzesi” baþlýklý serginin parçalarýndan biridir. Palladio’nun Villa Rotunda’sýnýn dijital üretim tekniklerinin yardýmýyla, yorumlanarak yeniden inþasýna odaklanan enstalasyon, güncel mimari kopya olgusuna iliþkin sorular barýndýrmaktadýr. Villa Rotunda Redux enstalasyona odaklanan bu çalýþma ise, güncel mimari kopyanýn çeþitlenen içeriðini ve redux kavramýnýn mimarlýk alanýnda kullaným olanaklarýný irdelemeyi amaçlamaktadýr.

Nowadays, any intellectual product can be produced and reproduced in digital environment. In parallel with the development of digital reproduction technologies, the concept of copy has been reshaped and debated in different contexts. The first break with the digital copy is the physical loss of the distinction between original and copy. In its simplest sense, a digital copy is a digital file created in the virtual environment and capable of being replicated infinitely. Each of these files is identical, that is why it is impossible to establish a predecessor - successor relationship between the duplicated digital files. Differentiating from the mechanical production, it does not propose countless copies made from the same model, but numerous identical copies, none of which is the original model. In this context, the digital copy can be re-processed by each user and constructed in the physical world through uninterrupted manufacturing processes. At this point it is possible to talk about the potentiality of the concept of redux in architecture. In the scope of the study, the concept of redux is discussed through the digital-based current reproduction and construction processes, which are similar to craft production. The Villa Rotunda Redux project (2012) of the Fashion Architectural Taste (FAT) group is examined in this context. Villa Rotunda Redux, the case study of this paper, has been presented as a part of “The Museum of Copying” exhibition at the 13th Venice Architecture Biennale in 2012. Palladio’s Villa Rotunda, the most imitated building in the world, has been imitated once again by using contemporary fabrication techniques. The installation presents many questions relating to “architectural copy”. Through the analysis of visual material and the discourses surrounding the installation’s design process, this study examines the contemporary copy culture and the potentiality of the redux in architecture.

Abstract | Full Text PDF

Daha iyi saðlýk hizmeti saðlayabilmek için saðlýkla ilgili pek çok alanda mevzuat sürekli güncellenmektedir. Ancak hastanelerdeki pek çok özellikli birimin mekân tasarýmý, yapýmý ve denetlemesi üzerine olan güncellemeler sistematik bir çerçevede ilerlememekte ve tasarýmcýlar, uygulayýcýlar ve denetleyiciler arasýnda anlaþmazlýklarýn doðmasýna neden olmaktadýr. Özelikle cerrahi ünitelerin dikkatli tasarým ve uygulamasý cerrahi alan enfeksiyonlarýný etkilemektedir, buna raðmen bu alan ile ilgili istenen özelliklerin tamamýnýn toplandýðý güncel bir mevzuat bulunmamaktadýr. Bu çerçevede, bu çalýþma cerrahi ünite tasarýmýyla ilgili mevzuattaki karmaþýk ve çeliþkili kurallarý ameliyathane denetimi için bir denetim formu altýnda birleþtirmeyi hedeflemektedir. Önerilen form cerrahi ünite tasarýmýný etkileyen faktörleri günümüz mevzuatýna göre detaylandýrmakta ve bu faktörleri dört ana baþlýk altýnda sýnýflamaktadýr; 1. Mekânsal Organizasyon hastanedeki diðer ünitelerle baðlantýlarla ilgilenmekte, 2. Ameliyathane Yapýlanmasý, gerekli mekanlarý, büyüklüklerini ve birbirleriyle iliþkilerini incelemekte, 3. Malzeme Özellikleri ince yapý malzemelerinin seçim ve uygulamasýný deðerlendirmekte, 4. Tesisat ile Ýlgili Özellikler iklimlendirme ve aydýnlatma tasarýmý gibi teknik detaylarýn gereksinimlerini kapsamaktadýr. Formun uygulanabilirliði Ýzmir, Türkiye’deki üç hastanede deðerlendirilmiþtir. Sonuçta böyle bir formun uygulanmasýnýn hem belirsizliklerin ortadan kaldýrýlmasýnda hem de diðer profesyonellerin ileride karar vermekte yararlanabileceði bir veri sisteminin yaratýlmasýnda ilk adým olabilecektir.

Legislation on several aspects of health care is constantly updated in order to provide better services. While hospitals have various specialized areas, the updates on health care space design, construction and inspection do not develop in a systematic framework, thus they cause various conflicts for designers, implementers and supervisors. Especially the design and implementation of surgical units impact surgical site infections, yet no current legislation collects all of their required features. In this context, this study aims to unify the the complex and conflicting rules under an audit form for application in a surgical unit. The proposed form details the factors that affect its design according to current legislation and groups the factors under four main headings; 1. Spatial Organization relates its relationship to other units within a hospital, 2. Organization of Surgical Unit considers the necessary spaces, their sizes and their relationship to each other, 3. Material Properties deals with the selection and application of finishing materials, 4. Properties regarding Facilities covers technical requirements such as HVAC and lighting. The form is applied to three hospitals in Ýzmir, Turkey to show and discuss its applicability. In conclusion, the utilization of such a form would be the first step in both elimination of unclear situations and creation of a data system to help other professionals with future decision making.

Abstract | Full Text PDF

Kiþi baþýna en fazla otomobil sahipliði olan Ankara’da otomobilleþme son yýllarda artýþ göstermiþtir. Bu çalýþma, otomobil sayýsýndaki artýþýn metropoliten alanda ortaya çýkardýðý otopark alan ihtiyacýna yönelik olarak hazýrlanmýþtýr. Ankara Ulaþým Ana Planý çalýþmalarý çerçevesinde toplanan veriler kullanýlarak Ankara metropoliten alanýnda mahalle ölçeðinde otomobil sahipliði ve sokak parklanmasý oranlarý düþük ve yüksek seviye olarak iki grupta toplanmýþ ve otopark sorunu mekansallaþtýrýlmaya çalýþýlmýþtýr. Artmaya devam eden otomobilleþme de dikkate alýnarak otopark alan sorununun yakýn geleceði kentsel yapýlaþma doðrultusunda mahalle ölçeðinde sorunlu alanlar, potansiyel sorunlu alanlar, ve acil sorunlu alanlar olarak incelenmiþtir. Her bir sorun alaný için otopark politika önerileri geliþtirilmeye çalýþýlmýþtýr.

In recent years, motorization has gradually increased its pace in Ankara, which has the highest automobile ownership per capita level in Turkey. Considering recent increase in automobile number, this study deals with the need for parking spaces. Using neighbourhood level data, collected during Ankara Transportation Master Plan studies, parking space problem in Ankara metropolitan area has been spatialized by categorizing automobile ownership and street parking ratios into two groups, low and high levels. In parallel to motorization growth, spatialization of parking space problem in the near future is defined as problem areas, potential problem areas, and urgent problem areas with regard to urban fabric. Accordingly, parking policy recommendations are coupled for each problem area.

Abstract | Full Text PDF

Romanlarýn konut ayrýþmasý, çok boyutlu sosyal dýþlanma sürecinin bir tezahürüdür. Bir azýnlýk etnik grubun konut ayrýþmasý, toplumsal baðlamýn bir yansýmasýdýr. Bu nedenle makalede, Türkiye baðlamýnda, Tekirdað Aydoðdu mahallesi örneði üzerinden Romanlarýn konut ayrýþmasýný etkileyen faktörleri açýklamak ve bu baðlamda, Romanlarýn konut kariyerinin geleceðini deðerlendirmek amaçlanmýþtýr. Romanlarýn konut seçimi ve kýsýtlamalarýný analiz etmek için mahalledeki 320 hane ile anket yapýlmýþ, Roman dernekleri ve ilgili kurumlardan yetkililerle derin görüþmeler yapýlmýþ ve mahallenin konut ve yerleþim dokusuna iliþkin mekânsal analizler gerçekleþtirilmiþtir. Romanlarýn konut ayrýþmasýnýn; hem gönüllülüðe hem de zorunluluða dayanmakla birlikte, konut piyasasýnýn arz tarafýndaki uygulamalar ve hanehalkýnýn sahip olduðu kýsýtlý kaynaklar nedeniyle daha çok zorunlu bir tercih olduðu sonucuna ulaþýlmýþtýr.

The Romani residential segregation is a manifestation of a multidimensional social exclusion process. Residential segregation of a minority ethnic group reflects the social context. In this article, in the context of Turkey, the aim is to explain the factors influencing the Romani residential segregation through an Aydoðdu Romani neighbourhood case study and to evaluate the future of Romani housing. In total, 320 households were interviewed, and in-depth interviews were done with authorities from Romani associations and related institutions, and spatial analysis was carried out regarding the neighbourhood’s housing and settlement pattern to analyse the choices and constraints on housing of the Romani. Residential segregation of the Romani, although based on both choice and necessity, due to the practices on the demand side of the housing market and the limited resources of the households, tends to be a forced choice.

Abstract | Full Text PDF

Yapýnýn iþlevsel ömrü boyunca -gereksinimin, kullanýcýnýn, iþlevin, zorunluluklarýn ya da beðenilerin deðiþtiði durumlarda- mimari tasarýmdan beklenen, deðiþime uyum saðlayabilmedir. Deðiþime uyum saðlayabilme ise esneklik yaklaþýmýyla mümkündür. Esnek tasarým deðiþime izin verirken, oluþacak yapýsal atýklarý da önlemeye/azaltmaya yardýmcý bir yaklaþýmdýr. Çünkü yapý, tamamen ya da kýsmen yýkýlmadan yeni durumlara uyarlanabildiði için yapý ürünlerinin etkin kullanýmý mümkün olmakta, yapýsal atýk oluþumu önlenmekte/azalmaktadýr. Bu çalýþma kapsamýnda; esnek tasarýmýn yapýsal atýklarý önlemede/azaltmada sunacaðý yararlar “iþlevi ve kullanýcýsý tanýmlý olmadan tasarlanan çok amaçlý kiralanabilir bir yapý” üzerinden irdelenmiþtir. Bu amaçla öncelikle esnek tasarýmýn yapýsal atýklarý önlenmedeki/azaltýlmadaki katkýsý konusunda literatür taramasý yapýlmýþtýr. Ardýndan, yapýnýn kullaným sürecinde deðiþim/dönüþüm/yenilemeler nedeniyle oluþacak yapýsal atýklarý önlemek/azaltmak için esneklik hedefli tasarýmýn adýmlarý ortaya koyulmuþtur. Kayseri’de iþlevi ve kullanýcýsý tanýmlý olmadan esneklik hedefiyle 2007 yýlýnda tasarlanan, 2013’ten itibaren eðitim yapýsý olarak kullanýlan bir yapý incelenmiþtir. Yapýnýn tasarýmýndaki esnekliðin, kullaným sürecinde oluþacak yapýsal atýklarýn önlemesi/azaltmasý üzerindeki katkýlarý irdelenmiþ, sonuçlar ortaya koyulmuþtur. Çalýþma sonucunda elde edilen bulgular yapýnýn güncel kullanýmýnda ve gelecekteki olasý iþlevleri için yeterli esnekliðe sahip olduðunu göstermekte, bu esnekliðin deðiþim durumunda oluþacak yapýsal atýklarýn önlenmesinde/azaltýlmasýnda yarar saðlayacaðý düþünülmektedir.

Throughout the functional lifetime of a building (in situations where the need, user, function, regulations or likes change), what is expected of an architectural design is its ability to adapt to change. Adaptability to change is possible with the flexibility approach. While flexible design allows change, it is also beneficial for preventing/reducing C&D waste. Because the building can be adapted to new circumstances without demolishing it completely or partially, it is possible to use the building products effectively and in such a way C&D waste can be prevented/reduced. In this research, an analysis is performed on the benefits of a flexible design in the prevention/reduction of C&D waste for “a multi-functional, leased building whose function and user have not been defined”. With this aim, a literature review was conducted on how a flexible design contributes to C&D waste prevention/reduction. Next, the flexible design steps for preventing/reducing the C&D wastes that are generated by changes/transformations/renewals during the usage phase of the building were put forward. A building located in Kayseri, which was designed in 2007 with the aim of flexibility, without user and function definition and has been used as an educational building since 2013, was examined. Specifically, the contribution of design flexibility on the prevention/reduction of the C&D waste generated during the usage phase of the building was examined, and the results were presented. The findings of the study show that the building had enough flexibility for its current use and future possible functions, and therefore, it was concluded that flexible design would be effective in the prevention/reduction of the C&D waste to be generated in case of changes.

Abstract | Full Text PDF

Bu makale Türk Ýmalat Sanayi Firmalarýnýn yeni ürün geliþtirme (YÜG) süreci içinde daha etkili endüstri tasarým yapabilmeleri için geliþmiþ ülkelerdeki imalat sanayi firmalarýnýn YÜG süreçlerini karþýlaþtýrmalý olarak incelemeyi amaçlamaktadýr. Araþtýrma; literatür taramasý ve vaka çalýþmalarýyla nitel veri toplayarak, bir Türk ve dört Batý Avrupa olmak üzere beþ baþarýlý imalat sanayi firmasýnýn YÜG faaliyet süreçlerini ’amaç’, ‘kültür’,’ süreç/performans’ ve ‘insan’ unsurlarýna odaklanarak analiz etmektedir. Bu araþtýrmada 2000 öncesi Türk imalat sanayi firmasýnýn YÜG sürecinde firma organizasyonel yapý ve yönetim biçimlerinin iç pazar odaklý organize olduðu, YÜG süreçlerinin içsel ve kapalý süreçler çerçevesinde geliþtiði, kültürel baðlamýnda yenilikçilik ve tüketici arzusu gibi dýþsal sorunlardan çok az etkilendiðini tespit edilmiþtir. 2000 yýlýnda elde edilmiþ bu bulgular, YÜG pratiðinde, Türkiye ve Batý Avrupa imalat sanayi firmalarý arasýndaki farklýlýklarý operasyonel düzeyde haritalandýran bir model ortaya koymuþtur. Son 10 yýldýr ise Çinin küresel pazarlarda yarattýðý rekabet gücü nedeni ile daralan iç pazar karlýlýk hacmi birçok Türk firmasýnýn ihracata yönelebilmek için tasarýma olan talebini artýrmýþtýr. Kamu tarafýndan Ar-Ge ve tasarýma iliþkin destekler Türk Ýmalat Sanayi Firmalarýnýn geliþiminde pozitif etki yaratmýþ, 2000 yýlý öncesinde daha çok iç pazar odaklý ürün geliþtirme faaliyetleri ihracata yön verirken günümüzde hedef pazarlar için YÜG faaliyetlerinde ve tasarýmýn organizasyonel yönünde kültürler arasý iþbirliklerinin arttýðý gözlemlenmiþtir.

This article aims to investigate industrial design (ID) effectiveness within Turkish consumer manufacturing Industries (CMIs) and considers how Turkish CMIs need to become more aware of how ID is managed and utilised as part of new product development (NPD) process in other countries. The approach compares the NPD process for five successful Turkish and Western European CMIs, specifically focusing on the purpose, culture, process/performance, and people aspects of business process analysis, and combines qualitative data collection with case studies and a literature review. The research reveals NPD in Turkish CMI was biased to the domestic market, and company organisational structure and management styles were organised from this perspective before 2000. Further, the process of improving product quality to become internationally competitive was exclusively internalised and little influenced by product innovation or customer desirability. This finding established a model for NPD practice that mapped the differences between Turkish and Western Europe CMIs, and showed they occurred at an operational level in 2000. The narrowing domestic market profitability volume due to the competitive power created by China in global markets increased many companies’ demands in design, in order to increase their exports. The government incentives for R&D and design affected the Turkish CMI development positively; before the year 2000, the exports were shaped by the domestic market oriented product development activities, while thereafter it has been observed that cross-cultural cooperation on NPD activities for target markets and the organisational aspects of design.

Abstract | Full Text PDF

Türkiye’de özürlülerin sahip olduðu yasal haklar bilinmekle birlikte, yapýlý çevrenin özürlülerin fiziksel ulaþýlabilirliðine hizmet edecek þekilde düzenlenmesi konusunda çalýþmalar yetersiz kalmaktadýr. Bu çalýþma, özürlü bireylerin Türkiye’de mevcut sistem içinde sahip olduklarý yasal haklarýn incelenerek, yapý içinde özürlü bireylerin ulaþýlabilirliðine olanak saðlayan düzenlemelerin ortaya konmasýný amaçlamaktadýr. Bu amaçla, TS9111 Özürlüler ve Hareket Kýsýtlýlýðý Bulunan Kiþiler Ýçin Binalarda Ulaþýlabilirlik Gerekleri standartlarýnýn incelenmesiyle yapý içinde özürlü bireylerin fiziksel ulaþýlabilirliðine imkân saðlayan minimum gereklilikler belirlenmiþ ve bu gereklilikler seçilen örnek projeler üzerinden analiz edilmiþtir. Bu araþtýrma kapsamýnda tekerlekli sandalye kullanýcýsý olan özürlü bireylerin yapý içi ulaþýlabilirliði ele alýnmýþ ve örnek proje analizleri tekerlekli sandalye kullanýcýsýnýn gerekliliklerinin kontrol edilmesi üzerinden yapýlmýþtýr. Analizler sonucunda elde edilen verilerin deðerlendirilmesiyle seçilen örnek projelerin ulaþýlabilirliði belirlenmiþ ve minimum gereklilikleri göz önüne alarak nasýl tasarým yapýlmasý gerektiði konusunda çýkarsamalar yapýlmýþtýr.

Although legal rights of people with disabilities are known in Turkey, studies are insufficient on rearrangement of built environment in the fashion to serve physical accessibility of people with disabilities. This study aims to review legal rights of individuals with disabilities, within the current system in Turkey and to introduce rearrangements which enable indoor accessibility for people with disabilities. To that end, minimum requirements to enable physical indoor accessibility for individuals with disabilities were identified by examining the standards set forth by TS 9111 The Requirements of Accessibility in Buildings for People with Disabilities and Mobility Constraints, and those requirements were analyzed in terms of selected model projects. Within the scope of this research, indoor accessibility for individuals with disabilities who use wheelchair was addressed, and analyses on model projects were performed by checking requirements of wheelchair users. Following the analyses, accessibility of selected model projects was determined, and deductions were made on how designing process must be performed by taking minimum requirements into consideration.

Abstract | Full Text PDF

Tasarým eðitiminde formel ya da enformel bilginin kullanýlmasýnda yaþanan kopukluk önemli bir problem alaný oluþturmaktadýr. Kavramlar aracýlýðýyla düþünme, bu baðlantý güçlüðü karþýsýnda baþvurulan yöntemlerden biridir. Mimarlýk temel alaný içinde hem analiz hem de sentez aþamalarýnda önemli yeri olan kavramlar, okunabilirliðin arttýrýlmasýnda, iliþki aðlarýnýn oluþturulmasýnda, tasarým sürecinde kolaylaþtýrýcý ve yol gösterici iþleve sahiptir. Bu çalýþma “sanat” ýn farklý dallarýný konu alaný olarak seçip, “kavramsal düþünme” yi araç olarak kullanarak, tasarým sürecini harekete geçirmeye katkýda bulunmayý amaçlamaktadýr. Kavramsal çerçeve “iliþki kurma, anlam oluþturma, iletiþim kurma, analiz-sentez, soyutlama” üzerine temellendirilmiþtir. Çalýþma kapsamýnda örneklenen “Resim-Tasarým”, “Edebiyat-Tasarým” ve “Müzik-Tasarým” konulu atölye çalýþmalarý 2009-2015 yýllarý arasýnda, Yýldýz Teknik Üniversitesi Mimarlýk Fakültesi’nde ve farklý üniversitelerde öðrenim gören öðrencilere -formel ve enformel eðitim sürecine dahil edilerek- uygulanmýþtýr. Bu bütüncül yaklaþýmlar ile tasarým eðitimindeki uygulamalý derslerde öðrenci-öðrenci, yürütücü-öðrenci iletiþimi güçlendirilerek, “ýsýnma” (warm-up) evresi desteklenecek ve tasarýmcý düþünme tekniklerine katkýda bulunulabilecektir.

The matter of disconnection while using formal or informal knowledge in design education, constitutes a serious problem. Thinking via concepts is one of the methods used against disconnection. Concepts that have an important place in both the analysis and the synthesis phases, play significant roles in legibility and correlations through facilitating and guiding design process. This study aims to contribute to mobilizing design process, focusing on various branches of art and utilizing “conceptual thinking” as a tool. Conceptual framework is based on the items “relating, meaning, communicating, analysis and synthesis, abstraction”. The method is considered in a holistic sense through both subjective and objective concepts. The workshops which are sampled in this study, titled as “Art and Design”, “ Literature and Design” and “Music and Design” were implemented in Yýldýz Technical University, Department of Architecture by means of integrating into formal and informal education process between the years of 2009-2015 with a wide range of participants from different universities. The approaches of workshops support “warm-up” phase and contribute design thinking techniques in applied design courses through strengthening the communication between student-student, lecturer-student.

Abstract | Full Text PDF

Yaþanabilir kentsel mekanlarýn en önemli göstergeleri arasýnda kamusal açýk mekanlarýn varlýðý ve bu mekanlara eriþim gelmektedir. Ancak kýþ mevsiminin baskýn olduðu kýþ kentlerinde rüzgâr, don, buz, kar, azalan gün ýþýðý ve uzun süreli soðuk gibi uygun olmayan hava koþullarý, kentsel mekanda kamusal açýk mekanlarýn kullanýmýný ve eriþimini kýsýtlamaktadýr. Özellikle kýþ mevsimi koþullarýna uygun tasarlanmayan kamusal açýk kent mekânlar eriþilebilirliðini kaybetmekte bu durum ise kentlilerin yaþam kalitesini ve kentin yaþanabilirliðini düþürmektedir. Bu çalýþmanýn amacý özellikle kýþ mevsiminde olumsuz hava koþullarýnýn yarattýðý etkiler sonucunda kamusal açýk mekanlarýn kullanýmýnýn büyük ölçüde kýsýtlandýðý kýþ kentlerinde daha yaþanabilir kentsel mekan için tasarým ölçeðinde gerçekleþtirilebilecek unsurlarýn araþtýrýlmasýdýr. Çalýþmanýn ilk aþamasýnda kýþ kentleri için yapýlan tanýmlamalardan yola çýkýlarak, Köppen’in yapmýþ olduðu dünya iklim sýnýflandýrmasý haritalarý incelenmiþ ve Türkiye’deki kýþ kentleri Erzurum, Kars, Ardahan, Aðrý ve Muþ olarak belirlenmiþtir. Çalýþmanýn ikinci aþamasýnda kentlerdeki kamusal alanlar, sokaklar, yaya yollarý, meydanlar ve parklar olarak sýnýflandýrýlmýþ ve dünyada kýþ kentleri ile ilgili yapýlan çalýþma ve uygulamalarýn incelenmesi ile kýþ kentlerindeki kamusal alanlarýn kentli için daha yaþanýlýr kýlýnmasýna yönelik tasarým kriterleri önerilmiþtir. Çalýþmanýn üçüncü aþamasýnda Türkiye’de kýþ kenti olarak deðerlendirilen kentlere yönelik kamusal mekan tasarýmda kullanýlabilecek bitki materyaline yönelik öneriler getirilmiþtir.

Among the most important indicators of livable urban spaces are the presence of public open spaces and access to these spaces. However, in winter cities where winter dominates, inadequate weather conditions such as wind, frost, ice, snow, declining sunshine and long-term cold restrict the use and access of public open spaces. In particular, public open urban spaces that are not designed for winter season conditions lose accessibility, which reduces the quality of life and the livability of the city. The aim of this study is to investigate what can be achieved at the design scale for the more livable urban space in the winter cities where the use of public open spaces is largely restricted, especially as a result of adverse weather conditions in winter. In the first phase of the study, from the definitions made for the winter cities, maps of the world climate classification that Köppen had done were examined and the winter cities in Turkey are designated as Erzurum, Kars, Ardahan, Aðrý and Muþ. In the second phase of the work, public spaces in the cities are classified as streets, pedestrian paths, squares and parks. Then, the studies and practices related to the winter cities in the world were examined and design criteria for making the public spaces in the winter cities more livable for the urban people were proposed. In the third phase of the study, suggestions were made for the plant material that can be used in the public space design for the cities which are evaluated as the winter city in Turkey.

Abstract | Full Text PDF