Comparison of variations in EPC/turnkey oil and gas projects depending on tender methods
Rüveyda Kömürlü1, Akın Er21Department of Architecture, Kocaeli University, Kocaeli, Türkiye2Tupras General Management, İstanbul, Türkiye
Variations are inevitable in construction projects. Therefore, owners try to predict potential variations in the project preparation phase and try to adopt the most appropriate project strategies and contract provisions that can help to mitigate variation-related risks. In general, turnkey lump sum contracts are preferred when undertaking large or medium-sized oil and gas projects. These contracts cover the Engineering, Procurement, and Construction (EPC) phases of the project. Once the conceptualisation is completed and the basic engineering design package has been prepared, owners may prefer to award the EPC/Turnkey contract directly (i), or have a front-end engineering design (FEED) study done first, and award the EPC/Turnkey contract afterward (ii), or set up a convertible contract and convert it to EPC/Turnkey after an open book cost estimate (OBCE) process (iii). In this study, after a general overview of the variation concept, the common tendering methods used in EPC/Turnkey oil and gas projects are reviewed. In order to analyse the effects of the tender methods on potential variations, four EPC Lump Sum Turnkey (LSTK) projects which were awarded using different tendering methods, namely single-stage tender (direct EPC) and two-stage tender (OBCE+EPC), are compared. Finally, the frequency and content of the variations are studied according to their tendering methods. The primary findings reveal that the variation ratio experienced in the two-stage tender case is comparatively less than the variation ratio in single-stage tender cases.
Keywords: Change management, variations; claims and disputes; EPC/Turnkey contract; OBCE (open book cost estimate); oil and gas projects.EPC/Anahtar Teslim Rafineri Projelerinde İhale Yöntemine Göre İş Değişikliklerinin Karşılaştırılması
Rüveyda Kömürlü1, Akın Er21Kocaeli Üniversitesi, Mimarlık Fakültesi, İstanbul2Tupraş Genel Müdürlüğü
İş değişiklikleri projelerin kaçınılmaz bir gerçeğidir. Bu sebeple proje sahipleri projenin hazırlık döneminde muhtemel iş değişikliklerini öngörmeye ve bu kaynaklı riskleri en aza indirebilmek için hem proje stratejilerini hem de sözleşme hükümlerini en uygun şeklide belirlemeye çalışırlar. Bu yaklaşımla büyük veya orta ölçekli rafineri projelerinde genellikle Mühendislik, Satınalma ve Yapım (EPC) fazlarının tümünü kapsayan anahtar teslimi götürü sözleşmeler tercih edilmektedir. Kavramsal tasarım bitirilip temel mühendislik tasarım paketi hazırlandıktan sonra, proje sahipleri doğrudan EPC/Anahtar Teslimi sözleşme yapmayı tercih edebilirler (i), veya önce bir ön mühendislik tasarım (FEED) çalışması yaptırıp sonrasında EPC/Anahtar Teslimi sözleşmeyi tercih edebilirler (ii), ya da dönüştürülebilir bir sözleşme kurup, açık hesap maliyet tahmini (OBCE) sürecinden sonra sözleşmeyi EPC/Anahtar Teslimine dönüştürebilirler (iii). Bu çalışmada, iş değişikliği kavramının genel bir değerlendirmesinin ardından, EPC/Anahtar Teslimi rafineri projelerinde yaygın olarak izlenen ihale yöntemleri gözden geçirilmiştir. İhale yönteminin iş değişikliği talepleri üzerindeki etkilerini analiz etmek için, tek aşamalı ihale (doğrudan EPC) ve iki aşamalı ihale (OBCE+EPC) olmak üzere farklı yöntemlerle ihale edilen dört EPC Anahtar Teslimi Götürü (LSTK) proje karşılaştırılmıştır. Son olarak iş değişikliklerinin sıklığı ve içerikleri ihale yöntemlerine göre incelenmiştir. Birincil bulgular iki aşamalı ihale durumunda karşılaşılan iş değişikliklerinin oranının tek aşamalı duruma göre nispeten daha az olduğuna işaret etmektedir.
Anahtar Kelimeler: Değişiklik yönetimi, Talepler ve Anlaşmazlıklar, EPC/Anahtar Teslimi sözleşme, OBCE (açık hesap maliyet tahmini), Rafineri projeleriManuscript Language: English
