Conceptualizing “Thirdplace”: Exploring Embedded Narrations in Between a Spatial Trilogy

The question of how space will be produced, up until this day, has been answered through discourses of “place” developed against the Cartesian space. These discourses have been questioned within a wide framework that intends to consider space in relation to the concepts like belonging, tradition, and meaning. However, today, it is unclear what kind of a place discourse “thirdspace” will be able to continue its production. This research attempts to produce three spatial narrations to respond to this lack of clarity and endeavors to analyze the research questions through the third narration. The third narration, which is enhanced by interpreting the literature on phenomenology, conceptualizes the thirdplace through the concepts of “body” and “experience,” and in the meantime, the sequence of the narrations harbors a holistic discussion from a Euclidean to a Cartesian one and then from Cartesian to a third one. These narrations, produced through the concepts of “emptiness,” “space,” and “place” that could be evaluated as a trilogy, do not trace an absolute and mandatory answer; instead, they seek to multiply the thoughts regarding the ways in which space could be produced, apart from the habitual ways.

‘Üçüncü/Öteki Yer’ Üzerine Bir Kavramsallaştırma Denemesi: Mekansal Bir Trilojinin İçinde Saklı Hikayelerin Keşfedilmesi

Bugüne kadar, mekanın nasıl üretileceği sorusu, Kartezyen mekana karşı geliştirilmiş olan ‘yer’ söylemleriyle cevaplanagelmiş ve bu söylemler, mekanı aidiyet, gelenek, anlam gibi kavramlarla ilişkilendirmiştir. Ancak bugün, ‘üçüncüye/ötekine’ dönüşmekte olduğu söylenen mekanın nasıl bir yer söylemiyle üretimini sürdürebileceği belirsizdir. Bu metin, bu belirsizliğe yanıt olabilecek üç mekansal hikaye üretmeyi dener ve sorunsalı bu hikayelerin üçüncüsü üzerinden çözümlemeye çalışır. Fenomenoloji literatürünün yorumlanmasıyla çoğaltılacak olan üçüncü hikaye, üçüncü/öteki yeri ‘beden’ ve ‘deneyim’ kavramları üzerinden kavramsallaştırırken, hikayelerin ardışıklığı Öklidyen olandan –Kartezyen olana, oradan da- üçüncü olana doğru evrilen tümcül bir tartışmayı içinde barındırır. Metodolojik olarak, bir triloji oluşturdukları düşünülen ‘boşluk’, ‘mekan’ ve ‘yer’ kavramlarının üzerine üretilen bu hikayeler, üçüncü yere dair yeni kavrayışları keşfetmeye çalışır; ancak mutlak ve zorunlu yanıtların/sonuçların peşine düşmez; aksine, mekan üretiminin alışılagelmiş güzergahların dışında hangi biçimlerde yapılabileceğine dair yeni düşünceleri çoğaltmanın ve potansiyeller ortamını genişletmenin peşindedir.