Cultural heritage management: What it aims, what kind of conservation process it defines?
Ayşegül ALTINÖRS ÇIRAKDokuz Eylül University Faculty of Architecture, Department of City and Regional Planning, İzmir, TurkeyThe scope of this study encloses conceptual and methodological research on the cultural heritage management approach through examining the participants, problem areas in the implementation process, methods, and tools. The paper is based on a literature review on the cultural management approach by focusing substantially on the approach’s historical and conceptual backgrounds and methods. The research reveals that with the development of the cultural heritage management approach, the conservation concept has shifted from technical practice to a factor that increases the quality of life. Therefore, it is possible to perceive cultural heritage management as the most social and public form of conservation action. Cultural heritage management is an integrated conservation approach based on a management mechanism. The conservation efforts evolved from building-scale approaches to urban-scale and integrated conservation approaches. Besides, currently, the concept of conservation has gained more social content. Today, the conservation approach is accepted as an effort with both technical and social dimensions. To be evaluated together with those different dimensions in the conservation studies, there is a need to establish an integrated approach supported by a management function. It can be stated that almost a century of experience in the field of conservation has revealed that an integrated conservation process can only be achieved by establishing a management mechanism. There has been an increasing public awareness of cultural assets around the world (Smith, 1999). Recently, the questions such as; “Who do the cultural assets belong to? Who is responsible for their protection and management? How and for what purpose, the degree of protection and use are determined?” arise. The cultural heritage management approach is developed to answer all these inquiries from an interdisciplinary and comprehensive perspective. The approach is based on the international principles of conservation and the concept of the public good. As a result of the literature research, the main factors that have caused the formation of the cultural heritage management approach can be summarised as follows:
• The conceptual changes in conservation science under the criticisms of postmodernism,
• The need for developing new administrative tools to control the neoliberal capital demands on the historical sites,
• The need for new approaches that can protect the natural environment and as well as the built environment,
• The need for the management of the property ownerships and bureaucratic processes through participatory conservation practices,
• The need for an overlying framework that covers different stages of the conservation process together, such as financing, planning, implementation and monitoring,
• The need for a scientific time-cost planning schema to attract the investments of the states to the conservation studies.
Besides, one of the outstanding factors in enacting the cultural heritage management approach is to conduct an integrated conservation process through a mutual social and democratic action. Furthermore, the experiences show that constituting interdisciplinary and participatory approaches is crucial for the success of cultural heritage management. The cultural heritage experts research the new methods such as documenting, material collections, archives and conservation techniques. In order to determine which methods to be applied, prioritisation should be given not only to the field-specific research and analysis models, budget, applicability and efficiency parameters but also to the conservation principles. Sustainable budget management and the determination of the process participants are the essential elements in the approach. Another main stage of the process is to create a scientific guide that can be used in the documentation, planning, implementation and control stages. This guide should be adapted for each project in accordance with the specific characteristics of the historical and archaeological sites. As mentioned above, this research aims to produce a guide in terms of new developing practices in Turkey. In this sense, the conceptual and methodological requirements are presented in the study. As a result of the research, although cultural heritage management has some dilemmas arising from the nature of historical science or economic and political problems, it is still the most modern approach that plans and carries out integrated conservation processes with scientific, comprehensive and participatory models. Furthermore, there is a need for more widespread implementation of cultural heritage management in Turkey. Additionally, it is crucial to underline that cultural heritage management is not only an approach that should be applied on the sites of the UNESCO World Heritage List but also should be embraced for all other historical and cultural heritage conservation sites in Turkey.
Kültürel miras yönetimi üzerine kavramsal ve yöntemsel bir araştırma
Ayşegül ALTINÖRS ÇIRAKDokuz Eylül Üniversitesi Mimarlık Fakültesi, Şehir ve Bölge Planlama Bölümü, İzmir, TürkiyeKoruma alanında yaklaşık bir asır boyunca edinilen deneyimler, bütünleşik bir koruma sürecinin beş yönetim mekanizmasının oluşturulmasıyla gerçekleşebileceğini ortaya koymuştur. Bu bağlamda kültürel miras yönetimi yaklaşımını, tarihsel çevre korumanın tüm aşamalarını bir yönetim süreci içerisinde yürütme ve yaşama geçirmenin en bütünleşik yolu olarak görmek olanaklıdır. Çalışma kapsamında “kültürel miras yönetimi” üzerine kavramsal ve yöntemsel bir araştırma gerçekleştirilerek, yaklaşımın süreçsel gelişimi, katılımcıları, uygulamasında karşılaşılan sorun alanları ile yöntem ve araçları incelenmiştir. Bu çerçevede literatür araştırması gerçekleştirilerek yaklaşım kavramsal ve yöntemsel açılardan değerlendirilmiştir. Araştırma kültürel miras yönetimi yaklaşımının gelişimiyle birlikte koruma alanının teknik pratikten yaşam kalitesi ile ilgili tartışmalara doğru yöneldiğini ortaya koymaktadır. Kültürel miras yönetimini koruma eyleminin en toplumsal ve kamusal biçimi olarak görmek olanaklıdır. Kültürel miras yönetiminin başarıya ulaşılabilmesi için, uzmanlıklar ve disiplinler arası yaklaşımlarla, ortak hareket edilmesinin çok önemli olduğu anlaşılmaktadır. Uygulanacak yöntemlerin belirlenmesinde ise koruma ilkelerinin öncelikli olduğu ayrıca, alana özgü araştırma ve analiz modelleri, bütçe, uygulanabilirlik ve etkinlik parametrelerinin belirleyici oldukları ifade edilebilecektir. Araştırma kapsamında kültürel mirasın yönetimi süreçlerine ilişkin olarak dikkat edilmesi gereken hususların ülkemizde yeni yeni gelişen uygulamalar açısından yol gösterici olması hedeflenerek, bu yönde yaklaşımsal ve yöntemsel gereklilikler ortaya konulmak istenmiştir. Kültürel miras yönetiminin yalnızca UNESCO Dünya Mirası Listesi’ne giren alanlar için değil, tüm tarihsel ve kültürel miras koruma süreçlerinde uygulanması gereken bir yaklaşım olduğu ve mevzuatımızda yaklaşımın uygulanmasına yönelik düzenlemelere yer verilmesi konusunda gereksinim açıklanmaya çalışılmıştır. İnceleme sonucunda kültürel miras yönetiminin; tarih biliminin doğasından ya da ekonomik ve politik sorunlardan kaynaklanan birtakım açmazlara sahip olsa da bütünleşik koruma süreçlerini bilimsel, kapsamlı ve katılımcı modellerle planlamaya ve yürütmeye çalışan en çağdaş yaklaşım olduğu ve ülkemizde daha yaygın olarak uygulanmasına yönelik yasal ve yönetsel düzenlemelerin gerçekleştirilmesine ihtiyaç bulunduğu sonucuna ulaşılmıştır.
Anahtar Kelimeler: Bütünleşik koruma, kavram, kültürel miras yönetimi, süreç, yöntemManuscript Language: Turkish
